Is de mogelijkheid tot euthanasie positief of negatief?

Dag lezer(s)

Ik las een artikel in De Morgen over een mama die haar dochter verloor aan zelfmoord. Ze stelt zich hierin toch vragen over de mogelijkheid van euthanasie. Hoe ver moet je al niet zitten om te denken dat dit je enige uitweg is. Bij haar zou het geen verschil gemaakt hebben of haar dochter dit via euthanasie had gedaan of niet. Het zou geen verschil gemaakt hebben in haar verdriet achteraf en ook niet in de pijn en het ondraaglijk lijden van haar dochter.

Ik kan mij niet inbeelden hoe zwaar het moet geweest zijn voor haar om haar kind te moeten afgeven. Het moet hartverscheurend zijn om te weten te komen dat je kind het zo zwaar had, dat het zijn leven niet meer zag zitten. Ik snap ook dat euthanasie in dit geval zeker niet aan de orde was, dit meisje had hulp nodig. Hierbij kom je dan weer bij het gegeven dat je het moet merken dat iemand zo diep zit, want die personen laten dit meestal niet weten en verbergen dit zoveel mogelijk. Al is de hulpverlening nog niet ver genoeg gevordert in deze zaak. Het zou al helpen wanneer er een terugbetaling was voor de psycholoog voor volwassenen, zodat mensen vroeg al over de drempel kunnen stappen en er niet gewacht moet worden tot een opname of zelfmoord de enige optie meer is. We hebben nog werk dus!

Euthanasie is een goede optie voor andere zaken. Mensen die effectief geen uitweg meer hebben door ziekte of ouderdom. Ook die dingen dienen goed onderzocht te worden door allerhande dokters of de persoon goed weet wat het inhoudt en of het wel een gegronde reden is. Ik ben helemaal pro euthanasie, maar dan wel voor mensen die ziek zijn of oud, waar er echt geen uitweg meer is. Zeker niet voor mensen die denken dat er geen uitweg meer is en met een beetje of heel veel hulp er terug bovenop kunnen komen, want deze mensen zullen achteraf heel blij zijn dat ze het niet gedaan hebben. Althans toch de meerderheid. Ik vertrouw er op dat er bij euthanasie goed wordt begeleid zodat het niet onnodig wordt uitgevoerd.


Groetjes Droima



Bronnen:

Garré P. (2018, 4 januari). Brief van de dag. De Morgen, p. 26. Geraadpleegd via http://academic.gopress.be

Opkomende technologie

Dag lezer(s)

Het zijn moderne tijden, waar we alsmaar minder tijd hebben voor elkaar door de technologie. Ondanks dat technologie er is om ons leven gemakkelijker te maken, maakt het ons leven net ingewikkelder. Je hebt zoveel elektronische apparaten, zoveel technische snufjes, zoveel keuzes om uit te kiezen, waardoor het al onze tijd opslorpt. Het zou ons meer tijd moeten geven om met elkaar door te brengen, maar neen wij zitten liever met zijn allen 'samen' op onze gsm...

Onlangs las ik nog een artikel over slimme luidsprekers in je huis of auto. Dat is een apparaat dat aangesloten is op je elektronische toestellen. Via dit slimme apparaat kan je dan de toestellen bedienen, zonder elk toestel afzonderlijk te moeten bedienen. Ik vind dit nutteloos. Dat er mensen zijn die daar geld aan kunnen hangen snap ik niet. Momenteel is het ook nog heel duur om dit apparaat in huis te halen. Het is eigenlijk een hebbeding, dat totaal overbodig is. Wie wilt er nu in zijn ijskast kijken, een kip zien liggen en dan via het apparaat recepten opzoeken voor de kip, om daarna dat apparaat de temperatuur van de oven automatisch te laten instellen. Hoe overbodig kan iets zijn! Ik denk dat je al door hebt, dat ik niet zo technologisch ben aangelegd. Al moet ik toegeven dat ik welke enkele dingen heb, maar het moet precies alsmaar meer en grootser. Waarom kunnen we niet tevreden zijn met wat we hebben?! In plaats van meer technologie kies ik resoluut voor meer tijd met de familie, daar heb je tenminste echt iets aan. Wat denken jullie? Vinden jullie de hoeveelheid technologische snufjes die er alsmaar bijkomen een goede zaak of zouden jullie ook af en toe terug willen keren naar vroeger, naar de tijd waar we wel tijd hadden voor elkaar?


Groetjes

Droima



Bronnen:

Deckmyn D. (2018, 10 januari). Je huis praat (en je auto ook). De Standaard, p. 2. Geraadpleegd via http://academic.gopress.be

Dag lezer(s)

Hoe ga je om met mensen die te maken hebben met lijden en/of sterven?

Dit is een hele moeilijke. Iedereen gaat anders om met zijn verdriet, sommige zijn heel boos, anderen weer heel verdrietig en nog anderen doen gewoon verder alsof er niets is gebeurd. De manier waarop je het verwerkt maakt niet uit, zolang het werkt voor jou. Hoe ga je er dan mee om, wanneer iemand anders zoiets meemaakt?
Het belangrijkste denk ik, is er zijn voor die persoon en niet enkel de dag zelf of een paar weken, maar altijd. Het ook af en toe laten weten dat je er bent en vragen wat je kan doen of even binnenspringen met een lekker maaltijd. Er vooral niet op vertrouwen dat ze weten dat je er bent, want niets is moeilijker om met veel verdriet hulp te vragen. Daarnaast is het belangrijk om te luisteren. Al hoor je duizendmaal hetzelfde, luister elke keer met volle aandacht en interesse. Nog iets heel belangrijk is dat je nooit maar dan ook nooit zegt, dat je weet of begrijpt hoe de persoon zich voelt. Ook al heb je iets gelijkaardig meegemaakt, weet je niet hoe hij/zij zich nu voelt. De goedbedoelde raad ook vooral thuislaten.

Samengevat:

• Er zijn voor de persoon
• Hulp aanbieden/geven
• Luisteren met volle aandacht
• Empathisch zijn

Lijden en dood in verschillende culturen.

Alle culturen zijn het er over eens dat er goed geleefd moet zijn om beloond te worden. Die beloning ligt wel anders. De hemel/paradijs, een nieuw leven of de bevrijding van de ziel.

1. Jodendom: Joden proberen elkaar zo weinig mogelijk te doen lijden. Wie goed geleefd heeft, zal 'het eeuwige leven bij God' verkrijgen. De doden worden begraven in een wit doodsgewaad met wat aarde uit Israël voor de verbondenheid met de voorvaderen. Enkel Liberale Joden durven al eens voor crematie te kiezen uit verbondenheid met de slachtoffers van de Shoah (=Hebreeuwse term voor de Holocaust).
2. Christendom: Na de dood ga je naar de rechterstoel van God, die beslist of je naar de hemel of de hel gaat. De overledene wordt in een kist met een kruis op in de kerk besprenkelt met wijwater en bewierookt. Het dode lichaam werd aanzien als de tempel van Gods Geest.
3. Islam: Wanneer een moslim sterft gaat zijn ziel naar de tussenwereld. Op de Dag des Oordeels zal Allah de ziel verhoren en beslissen of die naar de hemel of de hel zal gaan. Het lichaam wordt nadat het 3 keer ritueel is gewassen, in een witte doek gewikkeld en op de rechterzijde met het gezicht naar Mekka begraven.
4. Hindoeïsme: Na de dood herleeft de ziel in een ander levend wezen, met het uiteindelijke doel de bevrijding van de ziel, die dan ooit zal worden opgenomen in het goddelijke. Dit kan natuurlijk enkel bekomen worden, wanneer de persoon goed heeft geleefd. De overledene wordt gecremeerd en de as wordt in de zee of rivier gegooid, want het lichaam is niet belangrijk.
5. Boeddhisme: Na de dood wordt de ziel herboren. Ook hier is het uiteindelijke doel, de bevrijding van de ziel. De dood moet goed worden voorbereid omdat dit het verdere bestaan van de ziel beïnvloed. Ook de lijktooi is belangrijk, anders zou de ziel gaan ronddwalen en een kwade invloed uitoefenen. Daarom wordt er ook een altaar gebouwd ver weg van het huis van de overledene om daar offers te brengen.

Het is belangrijk in alle culturen om goed te leven.In de meeste culturen is het lichaam van de overledene heel belangrijk. Alleen in het Hindoeïsme geloven ze niet in het eren van het lichaam, maar enkel van de ziel. Bij de andere culturen wordt het lichaam verzorgd, gewassen, in een mooi gewaad begraven,... Bij het Jodendom, het Christendom en de Islam is het uiteindelijke doel de hemel. Bij het Hindoeïsme en het Boeddhisme is het uiteindelijke doel de bevrijding van de ziel.


Is er leven na de dood.

Sommigen geloven er niet in, anderen geloven er wel in, nog anderen geloven in een wedergeboorte,... Ik geloof dat er leven is na de dood en dat je ook enkel wanneer je een goed leven hebt geleid je naar een betere plek gaat. Een plek waar je vrij bent, er vrede is,... kortom een betere wereld. Een plek waar je al je dierbaren tegenkomt die je verloren was.
Mensen vertellen weleens over geesten die ze rondom hun voelen en ik geloof daar wel in. Ik denk dat de geesten, zielen zijn die nog niet losgelaten worden en daardoor vast zitten in een tussenwereld. Ze zijn er, maar ze zijn er ook niet. Wanneer ze losgelaten worden door hun dierbaren komen ze aan op hun bestemming.



Hoe reageren mensen als ze met lijden geconfronteerd worden?

Iedereen reageert anders wanneer deze met lijden worden geconfronteerd en dat is oke. De ene is misschien heel stil, de ander misschien heel luid en nog andere zijn er tussenin. Hoe je omgaat met lijden maakt niet uit, met de hulp van vrienden en of familie kom je er wel door.


Groetjes Droima

Film: "My sister's keeper"

Dag lezer(s)

Foto 1. My sister's keeper

Vandaag ga ik jullie vertellen over een film die ik onlangs heb bekeken "My sister's keeper". De film gaat over Kate die al van kleins af aan op en af getroffen werd door kanker. Ze had een donor nodig, maar haar broer Jesse was geen match noch haar ouders. Daarom is Anna geboren als donor voor haar grote zus Kate. Mama Sara en papa Brian blijven vechten samen met Kate, tot ze op een dag worden aangeklaagd door Anna. Anna wilt geen donor meer zijn.

Om mijn ervaring met jullie te delen over de film gebruik ik een een sjabloon: verwerking van een film.

Eigen mening in 3 kernwoorden
Inspirerende aangrijpende film

Is wat in de film aan bod komt herkenbaar voor jou?

Herkenbaar:

• Ik herken de situatie van Jesse. Hij is er altijd, maar niemand merkt hem op. Net alsof hij niet belangrijk is.
• De goede band tussen Kate en Anna is zoals mijn band op die leeftijd met mijn zus.
• Het gevoel van onmacht toen iemand in mijn gezin kanker had.
• Toen Kate te horen kreeg dat Taylor gestorven was, moest ik terugdenken aan hoe ik mij voelde, toen ik te horen kreeg dat mijn meme gestorven was.

Niet-herkenbaar:

• De band tussen de ouders en Kate. Zo'n hechte band!
• De moed van Kate en de manier waarop ze haar ziekte draagt. Ongelofelijk!

Beschrijf drie scènes uit de film zo duidelijk mogelijk en noteer per scène welke gevoelens voor jou de overhand hadden.

Beschrijving scène 1:

Foto 2. Kate in bed

Kate ligt in bed, Anna zit aan haar voeteinde en papa ligt naast haar en probeert haar eruit te krijgen. Mama spreekt haar streng toe, dat ze toch echt eens het bed uit moet en papa probeert haar te overtuigen door te vertellen dat het mooi weer is buiten. Dan komt Kate recht en zegt al wenend dat ze ziek, moe en lelijk is en of ze dit niet kunnen begrijpen. Mama zegt dan dat zo wel goed is en verdwijnt in de badkamer, waarop papa zijn dochter troost. Zowel vader als dochter schrikken wanneer ze plots het geluid van een scheermachine uit de badkamer horen komen. Mama was haar lange haren aan het afscheren. Nu had ze net zoals Kate geen haar meer.


Gevoelens bij scène 1:

• Empathie
• Verbaasd
• Tweestrijd

Ik voel mee met Kate en heb onmiddellijk iets van blijf maar liggen, als jij dat wilt. Tegelijkertijd voel je wel aan dat de ouders gelijk hebben. Ze moet uit dat bed om niet weg te zakken in een depressie. Ik was heel verbaasd toen ik zag dat de mama haar haren aan het afscheren was.


Beschrijving scène 2:

Foto 3. Taylor zorgt voor Kate

Taylor komt het ziekenhuis binnen en begroet Sara en Kate. Kate ondergaat op die moment chemo. Hij wedt met haar dat ze tot het einde van de chemobeurt vandaag geraakt zonder over te geven. Kate is kortaf en reageert dat hij misselijkmakend is, terwijl ze haar tegen hem legt. Dan vraagt ze hem of hij niet beter ergens anders zou zijn, waarop hij antwoordt dat hij nergens anders wilt zijn. Ze zegt dat ze hem wilt sparen, maar dan moet ze plots overgeven. Taylor pakt een kom en houdt haar haren vast tot ze klaar is. Daarna zet hij de kom weg en geeft haar zakdoekjes. Zij verontschuldigt zich, maar hij vindt het niet erg en geeft haar water. Dan geeft hij haar kauwgum omdat dat helpt en vleit ze haar in zijn armen neer. Hij zegt dat ze de weddenschap is verloren, waarop zij antwoord ik heb geen geld, ik zal je betalen in seksuele handelingen. Hij moet lachen en zegt sarcastisch dat is leuk, laten we het aan je mama vragen. Mama reageert dat ze het maar beter niet zouden doen want anders... Daarna knuffelen ze en vraagt Taylor of Kate met hem naar het ziekenhuisbal wilt gaan.

Gevoelens bij scène 2:

• Verdriet
• Blijdschap
• Vertederd

Ik vond het lastig om zien dat Kate daar lag en chemo kreeg. Het maakte mij verdrietig, dat zo een jong meisje al moet vechten tegen zo'n zware ziekte. Het vertederde mij en maakte mij zo blij om te zien hoe lief Taylor was voor haar. Hij steunde haar terwijl zij hem wegduwde en dat is zo mooi om te zien.


Beschrijving scène 3:

Foto 4. Brian, Sara en Kate

Jesse en Anna zijn de meeuwen eten aan het geven, net waar de golven het strand raken. Papa en Kate zitten op een afstand, op een denkentje te kijken naar hun, met een glimlach op hun gezicht. Kate geniet van de zon op haar gezicht. Papa geniet ervan dat Kate blij is op dit moment. Mama Sara en de tante van kate komen aangereden. Mama Sara wandelt naar Kate en papa Brian en je ziet haar gezicht veranderen. Wanneer ze aankomt kust ze papa Brian (zij hadden de scène hiervoor ruzie, mama Sara wou niet dat kate naar het strand ging, uit angst dat ze daardoor dood ging gaan), waarop Kate blij in haar handen klapt. Ondertussen zijn Jesse en Anna met hun tante aan het spelen. Kate ligt in een dekentje in de armen van mama Sara. Daarop stapt Kate naar de zee toe, met de zon op haar gezicht.

Gevoelens bij scène 3:

• Gelukkig
• Verdrietig
• Bang
• Kwaad

Het was een hele emotionele scène waarbij ik verschillende gevoelens had. Enerzijds was ik kwaad als mama Sara ten tonele verscheen, want ik dacht dat ze het mooie tafereel in de war ging sturen. Ik was bang en en verdrietig omdat je ziet hoe ziek ze is en dat het niet lang meer gaat duren, dat ze echt geniet van de laatste momenten. Anderzijds gelukkig omdat iedereen zich goed voelde, iedereen was blij en zich aan het amuseren. Het was zo een mooi beeld en zo tegenstrijdig met de rest van de film. Het was de enigste keer dat iedereen oprecht gelukkig was.


Op welke manier hebben de drie scènes die je hierboven vermeldde, met je eigen levenservaring/levensvisie te maken?
Alles draait rond liefde in deze scènes. Wat ikzelf heel belangrijk vind. Zonder liefde in je leven, leef je niet. Je hebt mensen rondom je nodig, die om je geven en van je houden. Alleen zo kan je de kracht vinden om verder te gaan in het leven! In de eerste scène scheert mama Sara haar haren af uit liefde voor haar dochter Kate. In de hoop dat Kate zich dan niet meer lelijk zou voelen of eenzaam. In de tweede scène zorgt Taylor voor Kate, ook dit is uit liefde voor haar. Hij houdt haar haren vast wanneer ze moet overgeven en steunt haar de hele tijd. In de derde scène is iedereen gelukkig. Mama Sara zet haar eigen gevoelens opzij en geniet van het moment. Dit moet heel moeilijk geweest zijn, maar dat is moederliefde zeker?!


Wat wil de regisseur van de film ons duidelijk maken? Wat is volgens jou de boodschap die door de film wordt overgebracht?
Ik heb het idee dat hij wilt laten weten, dat iedereen recht heeft om te beslissen wat ze willen doen of dit nu vechten of doodgaan is. Het is heel moeilijk voor de omgeving om los te laten, om te begrijpen dat iemand op moegestreden is. Het leven van alle gezinsleden draait alleen nog rond de ziekte. Er wordt niet meer naar het groter geheel gekeken of naar iedereen als individu. Hij neemt ook het deeltje in de film op dat je als gezond kind ook recht hebt om te beslissen over je eigen lichaam, of je al dan niet donor wilt zijn voor je zieke zus.


Wat zijn de gelijkenissen en de verschillen tussen jouw visie en die van de filmmaker op het vlak van de behandelde thema's?

Gelijkenissen:
Iedereen heeft het recht om te beslissen of ze willen sterven of vechten, ook kinderen.
Een ziekte zoals kanker treft niet alleen de persoon, maar het hele gezin. Heel het gezin heeft pijn en dan worden de beslissingen zwaarder. Al de aandacht gaat naar één persoon en de anderen worden vergeten. De mama van Kate heeft een hele zware taak. Als mama wil je dat je kind leeft en gelukkig is en daarvoor wil je alles doen, koste wat het kost. Dat neemt Kate haar mama heel serieus. Ze gaat ervoor en laat niemand haar in de weg staan.
Het is een zwaar thema dat een gezin kan versterken of breken en ik vind het heel mooi dat hij heeft aangetoond dat de situatie hen sterker heeft gemaakt als gezin.


Verschillen:
Jesse wordt in de film vaak vergeten. Er wordt naar mijn gevoel te weinig naar hem gekeken in de film, door de filmmakers. Ik zou ook denken dat hij kwaad zou moeten zijn op zijn zieke zus, maar ondanks alles blijft hij vrolijk bij zijn zussen. Onbegrijpelijk! Zijn gevoelens over de situatie mochten voor mij iets duidelijker zijn. Hij is degene die moet kijken naar de situatie, ze moet ondergaan en lijdzaam toezien hoe hij zijn zus niet kan helpen en zijn ouders hem over het hoofd zien. Misschien was dat wel de bedoeling om mij kwaad te krijgen omdat hij niet geholpen werd – dat is gelukt-, maar ik zou hem liever zelf meer om aandacht horen schreeuwen. Hij verdiende aandacht, die jarenlang alleen naar Kate en Anna ging. Hij had ook recht op een deel van die aandacht!


Brief
Hieronder kan je een brief aan een vriendin vinden, waarin ik deze film aanbeveel.

Beste Anne,

Een tijdje geleden vertelde ik jou toch, dat ik een film moest zien voor RZL. Wel vandaag was de dag. Ik koos voor ‘My sister’s keeper’ van Nick Cassavetes.  Bij het kiezen van de film was ik er van overtuigd dat het een boeiende film ging worden. Wist ik veel, dat deze film zo diepgaand was en mij zo zou ontroeren. Natuurlijk, wanneer je kiest voor een film over iemand die lijdt of in dit geval een heel gezin dat lijdt, dan kan je wel wat emoties verwachten. Ik weet dat je nu al zit te lachen omdat je het beeld zo voor je kan halen, ik voor de televisie met mijn doos zakdoeken. Het is waar. Ik moet toegeven, dat je gelijk hebt. De doos is leeg…

Nu ben je waarschijnlijk heel benieuwd over wat deze film juist gaat. Het gaat over een meisje Kate die al heel jong leukemie krijgt. Ze heeft een donor nodig om te overleven. Haar ouders en haar broer zijn geen match en de kans dat ze buiten de familie een geschikte donor vinden is zeer klein. Daarom kwamen ze met de oplossing. We zorgen voor een zusje voor Kate en Jesse, zodat Kate een geschikte donor heeft. Het lukte en Kate overwon haar kanker, maar jammer genoeg was die er snel terug. Zo heeft Anna al haar hele jonge leven doorgebracht, met operaties, naalden in haar lijf, complicaties,… Ze is het beu en stapt naar een bekende advocaat om beslissingrecht te krijgen over haar eigen lichaam. Ondertussen zakt Kate verder weg. Ze heeft dringend een donornier nodig, anders gaat ze dood. De papa en de mama van Kate, maken dan ook ruzie omwille van Anna en Kate. Ik hoor het je je al afvragen en waar is de broer gebleven. Die wordt heel vaak vergeten in de film. Jesse is dan ook niet nodig in deze kwestie van leven en dood. Het gaat niet over hem en hij kan het niet helpen, dus aandacht is niet nodig. Althans zo komt het over. Uiteindelijk komt in de rechtbank de waarheid aan het licht. Nieuwsgierig wat de waarheid is? Kijken is de boodschap!

Ik denk dat mijn visie met die van de maker van de film grotendeels wel overeenkomt. Ik snap wat hij wilt zeggen met de film en daarom komt het ook zo hard binnen, denk ik. Het is heel lastig en zwaar voor een gezin om dit mee te maken. Iedereen gaat ook anders om met lijden.  Mama Sara, papa en Kate vechten tegen de ziekte zo hard ze kunnen. Anna kan niet meer en wil geen donor meer zijn, dus eigenlijk is ze moegestreden en Jesse, die zit ergens buiten de strijd. Hij strijdt mee, maar het wordt niet opgemerkt. Dat is ook hetgene wat bij mij een beetje botst met de filmmaker. Jesse wordt heel af en toe getoond, onbelangrijk. Ik zou hem meer naar voren willen hebben, hem ook eens echt kwaad laten zijn om de situatie. Hij is degene die moet kijken naar de situatie, ze moet ondergaan en lijdzaam toezien hoe hij zijn zus niet kan helpen en zijn ouders hem over het hoofd zien. Misschien was dat wel de bedoeling om mij kwaad te krijgen omdat hij niet geholpen werd – dat is gelukt-, maar ik zou hem liever zelf meer om aandacht horen schreeuwen. Hij verdiende aandacht, die jarenlang alleen naar Kate en Anna ging. Hij had ook recht op een deel van die aandacht.

Voor je denkt dat er geen gelukkig momenten zijn in deze film, wil ik je over een van mijn favoriete scènes vertellen. Kate wou graag naar de zee en de dokter was akkoord. Papa nam haar mee, pikte Jesse en Anna op en ging langs huis achter spullen. Thuis aangekomen vroeg mama Sara zich af wat ze gingen doen, tot ze Kate zag. Ze flipte en ze maakten zo hard ruzie dat ze dreigden om te scheiden. Papa vertrok toch met de kinderen en eenmaal aangekomen op het strand, was alles rustig. Het weer was mooi en Kate en papa zaten te genieten op een dekentje, terwijl Jesse en Anna ravotten op het strand. Wat later kwam mama Sara aangereden met de tante van Kate. Ze was eerst precies nog wat boos, maar tegen dat ze bij Kate was, kuste ze de papa en zaten ze samen op het dekentje te genieten. Uiteindelijk waren ze op die moment allemaal gelukkig en aan het genieten van een mooi moment samen. Iets wat zeldzaam is, niet alleen in hun situatie, maar in deze tijd. Gewoon gelukkig zijn, met hoe alles is, gewoon voor even. Alleen dat al, was genoeg om mijn tranen terug boven te laten komen. Een mooi moment van gezinsgeluk!

Ik zei het al hierboven, kijk eens naar de film. Het is een echte aanrader, wel een emotioneel zwaar beladen film. Ik denk mede met dat jij kindjes hebt, deze film nog harder aan zal komen. Jij weet wat de zorgen zijn en je kan u dat zeker inbeelden hoe de mama van Kate haar voelt. Al kan niemand natuurlijk weten hoe het voelt tot je in zo’n situatie terechtkomt. In een van de scènes zegt Kate dat ze zich niet goed voelt en dat ze niet mooi is zonder haar. Daarop reageert mama Sara redelijk hard dat ze uit bed moet en eerst dacht ik van wat een beul, heeft die nu geen hart. Wat er daarna gebeurde schrok ik enorm van. Mama Sara scheerde haar hoofd kaal, zodat Kate niet meer alleen was en zich niet meer hoefde te schamen of wat het dan ook was, waarover ze zich slecht voelde. Dat was zo een wow-momentje. Voor mij was dit een onverwachte gebeurtenis. De liefde van een mama, oneindig groot…

Over liefde gesproken Kate is een jongen tegengekomen in het ziekenhuis. Zijn naam is Taylor. Een mooie jongen die aan kanker leed. Ze gingen samen op date, hij maakte haar aan het lachen, eindelijk kon ze de dingen doen die elk meisje van haar leeftijd deed. Toen ze zelf chemo kreeg, was hij er voor haar te steunen. Ze duwde hem weg, maar hij bleef. Hij hield zelfs haar haren vast toen ze moest overgeven. Haar rots in de branding. Een beetje zoals liefde hoort te zijn zeker, altijd en elk moment elkaar steunen. Ik werd er helemaal gelukkig van! Het is niet iedereen gegeven zo’n liefde, maar wij zijn toch bij de gelukkigen met onze ventjes! Laat ze dit niet lezen of ze krijgen nog een dikke nek. Nee, we hebben het echt getroffen. Daarom dat ik zo blij en ontroerd was denk ik, toen zij dat ook gevonden had.

Zo ik denk, dat je nu wel al onderweg bent naar de winkel om de film te kopen of te huren. Het is ook zo een fantastische film. Je moet hem gezien hebben. Hij doet je ogen opengaan en laat je alles weer eens op een andere manier bekijken. Zoveel kanten van een verhaal dat je in een film kan ontdekken. Als je hem graag eens samen bekijkt, laat je het mij maar weten. Ik kijk hem met plezier nog een keer, vergeet alleen niet dat jij dan voor de zakdoeken zorgt. Minstens twee dozen elk! Ik hoop dat je er evenveel plezier aan beleeft als ik. Ik hoor je snel!

Groetjes Droima

Groetjes Droima


Bronnen:

Foto 1. My sister's keeper. Geraadpleegd via https://subscene.com/subtitles/my-sisters-keeper

Foto 2. Kate in bed. Geraadpleegd via http://www.pinsdaddy.com/

Foto 3.Taylor zorgt voor Kate. Geraadpleegd via http://www.fanpop.com/clubs/my-sisters-keeper/images/22868939/title/sisters-keeper-2009-screencap

Foto 4. Brian, Sara en Kate. Geraadpleegd via https://pierceall-modernliterature.wikispaces.com/Mitchell%2C+Taylor

Casus: "Scholen kunnen beter stoppen met huiswerk?"

Dag lezer(s)

Vandaag zou ik met jullie een artikel willen bespreken uit Klasse. Het gaat over het al dan niet afschaffen van huiswerk.

Huiswerk

 

Mijn mening:
Ik zou niet gaan voor het afschaffen van huiswerk maar het drastisch verminderen van huiswerk.  Ik bedoel dan ook in de klas. Er wordt te veel druk gelegd op de kinderen door en in de klas en thuis te moeten studeren. Maak de lessen leuker dan worden ze beter onthouden en geef ze individueel werk in de klas. Er moet beter gedifferentieerd worden in de klas waardoor iedereen uitgedaagd wordt op zijn niveau en dit kan perfect in het individuele werk. De kinderen kunnen zich zo zien groeien, zonder de bijhorende tijdsdruk.
Huiwerk is nodig, daar ben ik van overtuigd en dan vooral naar de latere schoolcarrière toe. Het lijkt mij te lastig om in het middelbaar voor de eerste keer huiswerk te krijgen en dan ineens zoveel moeten kunnen verwerken. Ik heb het al zien opkomen in verschillende scholen, dat er langzaam wordt opgebouwd met de hoeveelheid huiswerk, maar ook hoeveel dagen van de week ze huiswerk hebben. Hele goede regel vind ik dat en vooral omdat bij deze regel, geen huiswerk op woensdag of in het weekend wordt gegeven. Die dagen zijn gekend als de dagen van de hobby's en de ontspanning en daarop dient een kind niet met school bezig te zijn. Laat een kind alstublieft kind zijn, het gaat al zo snel!



Praktisch etisch model:

Twee voorwaarden:
 
1. Grondhouding 

• Echtheid: Ik vind huiswerk belangrijk voor later, maar met mate. Kinderen moeten kinderen kunnen zijn.
• Empathie: Kinderen zijn na school echt wel toe aan spelen met vrienden, familie, hobby's en hun hoofd staat niet naar werken voor school. Ze hebben nood aan ontspanning.
• Aanvaarding: Huiswerk maken is niet voor ieder kind zo gemakkelijk. Sommige kinderen hebben nood aan hulp bij het maken van het huiswerk.

2. Dialoog voeren met de betrokkenen
De docent en de psychiater geven hun mening en komen uit op het afschaffen van huiswerk. Ouders zijn niet aan het woord, maar die zullen ongetwijfeld s' avonds andere dingen willen doen, dan hun kinderen helpen met huiswerk. Ook kinderen hun mening horen we niet in dit artikel. Al kunnen we dit ongetwijfeld wel raden, dat kinderen zo weinig mogelijk huiswerk willen  om meer vrije tijd te hebben.

Vier aandachtspunten:

1. De situatie analyseren
Huiswerk legt een enorme druk op de kinderen en hun ouders en zou volgens de docent en psychiater beter afgeschaft worden. Ouders zijn hier niet aan het woord, maar laten in het dagelijks leven, maar al te graag weten dat ze liever een afschaffing willen, alsook de kinderen.

2. Handelingsmogelijkheden onderzoeken
In het artikel stellen ze voor om geen huiswerk mee te geven naar huis, maar de schooldag af te sluiten met een huiswerkmoment. Andere mogelijkheden kunnen zijn: minder huiswerk op een beperkt aantal dagen, digitaal aan de hand van spelletjes, in spelvorm,... Als de ouders mogen meedenken komen er waarschijnlijk nog geweldige ideeën.

3. Motieven verhelderen
De docent en de psychiater vinden dat huiswerk voor te veel stress en frustratie zorgt bij kind en ouder(s), dat ouders te veel belast worden met het huiswerk van hun kinderen en dat huiswerk de achterstand vergroot.
Je hebt zoveel verschillende soorten kinderen, want ieder kind is uniek. Niet iedereen leert dus evensnel en maakt dus ook snel zijn huiswerk. Huiswerk is nodig, dat wel, maar de hoeveelheid kan aangepast worden en ook de manier waarop. Ze moeten echt wel leren plannen, organiseren en leren.

4. Effecten inschatten

• Huiswerkmoment op het einde van de schooldag: Het positieve is dat kinderen onmiddellijk feedback krijgen van de leerkracht, misschien zelf kunnen verbeteren met een correctiesleutel, meer vrije tijd hebben,... Negatief punt hieraan is dat kinderen die trager zijn, misschien niet genoeg tijd hebben om hun huiswerk te kunnen maken in de klas, waardoor dat van de tragere leerlingen weer wat vrije tijd wordt afgenomen, mits ze thuis moeten verder werken.
• Minder huiswerk op een beperkt aantal dagen: Het positieve daarvan is dat kinderen meer vrije tijd hebben en ook gemotiveerder zullen zijn, wanneer ze dan eens huiswerk hebben. Het negatieve ervan is dat sommige kinderen misschien te weinig worden uitgedaagd, maar dat kan opgelost worden door vrijblijvende taken.
• Digitaal aan de hand van spelletjes: Het positieve is dat kinderen spelenderwijs leren en het ook leuker vinden om huiswerk te maken. Negatieve punt is dan dat het op de computer is, wat niet iedereen heeft en dat kinderen dan weer voor een scherm zitten wat niet goed is voor de ogen.
• In spelvorm: Het positieve is dat kinderen spelederwijs leren en graag hun huiswerk zullen maken. Negatieve punt is dan weer dat het veel werk is voor de juf/meester, maar spelletjes soms/vaak met twee worden gespeeld en dus de ouders weer worden belast.
• Geen huiswerk: Het positieve is dat wanneer school stopt, het ook effectief stopt. Dan hebben ze meer tijd voor vrije tijd. Negatieve punt is dat kinderen niet leren plannen, organiseren, leren zodat ze dit later kunnen toepassen. Sommige kinderen zullen zonder huiswerk misschien niet genoeg kunnen oefenen, waardoor ze achterlopen. Dit kan wel opgelost worden met vrijblijvende oefeningen.

Kern van de etische reflectie: 3 evaluatiemomenten

1. Evaluatiemoment: intuïties uitspreken
We zullen nooit goed kunnen doen voor iedereen, maar er zijn dus weldegelijk andere mogelijkheden. Kinderen zijn gesteld op hun vrije tijd en dat zou niet aan de kant moeten geschoven worden door een gigantische stapel huiswerk.

2. Evaluatiemoment: normen verduidelijken

•  Kinderen moeten op het einde van de rit de leerstof beheersen en kunnen toepassen, daardoor is een beetje huiswerk wel op zijn plaats. Zoniet kunnen ze niet over naar het volgende leerjaar.
• Kinderen hebben recht op vrije tijd, om zich te kunnen ontplooien.

 3. Evaluatiemoment: waarden verduidelijken

•  Kinderen moeten kind kunnen zijn.
• Ouders willen ook op het einde van de dag een beetje ontspannen en dat gaat niet als er huiswerk op het menu staat, liever gebruiken ze die tijd om iets met de kinderen te doen.
• Het welbevinden van elk kind staat centraal en vandaar uit moet de situatie bekeken worden.

Groetjes Droima



Bronnen:

Beerens N. (2015, 24 juni). Huiswerk afschaffen. Klasse. Geraadpleegd via https://www.klasse.be/3609/

Huiswerk. Geraadpleegd via http://www.nijenkamp.nl/les-almelo/huiswerkbegeleiding.html

Uiteenzetting van prof. Tim Jackson over welvaart zonder groei en een pleidooi voor een overgang naar een ander economisch model

Dag lezer(s)

Prof. Tim Jackson

Vandaag bespreek ik de uiteenzetting van prof. Tim Jackson over welvaart zonder groei en een
pleidooi voor een overgang naar een ander economisch model. Hieronder vindt u zijn argumenten.




We doen volgens hem aan creative destruction. Dat wilt zeggen dat we gaan werken bij een firma en daarvan loon krijgen. Met dat geld gaan we dan spullen kopen bij de firma, waardoor we dus ook investeren in die firma. Hierdoor kan de firma zijn prijzen verlagen, waardaar we meer gaan kopen. 
Dit kan ik grotendeels volgen. Waar ik niet mee akkoord ben is het feit dat hij beweert dat we bij prijsverlagingen meer gaan kopen. Dus eigenlijk kopen om te kopen. Dit zal voor sommigen wel zo zijn, zoals altijd de nieuwste Iphone willen hebben, ook al is de 'oudere' nog niet kapot. In het algemeen denk ik niet dat mensen daardoor meer gaan kopen. Wat we wel zullen doen, is meer nadenken over welk product we zullen kopen. Wanneer we weinig geld hebben zullen we op zich wel de goedkoopste, minst ecologische versie moeten kopen.


We doen dit alles door angst. We willen de spullen niet kopen, maar moeten ze kopen door onze angst. Om dit mogelijk te maken, hebben ze ervoor gezorgd dat we aan het geld kunnen geraken om de spullen te kopen. Dit door een lening aan te gaan of op krediet te kopen. Alles om de economische groei te stimuleren. In de crisis gingen mensen zelf onder nul op hun spaarrekening om spullen te kunnen kopen, zodat ze toch mee zouden zijn.
Dit is jammer genoeg de waarheid. Er zijn nog veel te veel mensen die hier intrappen. Niet te begrijpen dat mensen een lening aangaan of spullen op krediet aankopen. Dat is je eigen broek scheuren in mijn ogen. Ja, je stimuleert de economische groei, maar je helpt jezelf niet.


Prof. Tim Jackson zegt: "It's a story about us, people, being persuaded to spend money we don't have, on things we don't need, to create impressions that won't last, on people we don't care about.".
Bijna alle materiële dingen die we kopen, kopen we om indruk te maken op anderen. Leuk toch als anderen naar je kijken omdat je een duur mooi kleedje aan hebt. Uiteindelijk heb je daar niets aan. Je hebt geld uitgegeven, dat je misschien niet had, voor een complimentje dat je allang niets meer doet. Terwijl hergebruik een kledingsstuk, geef er je eigen toets aan en je maakt misschien indruk op de mensen die er wel toe doen (vrienden/ familie/collega's).



De nieuwe economie is om te investeren, om de mens te laten groeien binnen de ecologische limieten. De ecosia zoekmachine is daar een goed voorbeeld van.
Ik was er mij niet van bewust dat deze zoekmachine effectief bomen aanplantte zoals er te lezen stond. De gedachte hierrond vind ik super. Meer focussen op de mens en de ecologische limieten.


We moeten ons bewust zijn van de relatie tussen het heden en de toekomst.
Dat is een heel goed punt dat hij heeft, maar we luisteren er te weinig naar. Het is een te ver van ons bedshow. De meeste ecologische gevolgen waarover ze spreken, dan is deze generatie al gestorven en daardoor treft het hen niet zoals het zou moeten.


Besluit:
Prof. Tim Jackson is een heel wijze man. Eindelijk eens iemand die niet zegt wat je moet doen. Hij pakt het slimmer aan, want hij laat het je inzien. Hij eindigt ook met te vertellen dat het niet de bedoeling is om ons mensbeeld niet moeten verandereren, maar eerder met kleine stapjes te realiseren wat het is om mens te zijn. Hij geeft naar mijns inziens dus goede argumenten. Wat hebben we er ook aan, als de economische wereld groeit en bloeit, de ecologische wereld om zeep is? Dat maakt ons niet gelukkig. Het is groter dan de kleine mens en alleen met onze inspanningen komen we er niet. De politieke wereld moet dringend stappen zetten zodat de ecologische wereld terug kan groeien en kan primeren boven de economische wereld.


Groetjes Droima


Bronnen:

Jackson T. Geraadpleegd via  https://www.ted.com/talks/tim_jackson_s_economic_reality_check

Jackson T. (2010, juli). An economic reality check. Geraadpleegd via https://www.ted.com/talks/tim_jackson_s_economic_reality_check?language=en#t-1200042

Ecologie een vergeten probleem

Dag lezer(s)


Ecologie, een aan de kant geschoven onderwerp, wat voor velen als niet belangrijk wordt beschouwd. Hoe je het ook draait of keert, het is belangrijk! We zijn er ons alleen niet bewust genoeg van. Alles wat we doen, heeft effect op de natuur. Wij beslissen hoe de aarde er binnen x aantal jaar gaat uitzien en als wij er niet met zijn allen goed voor zorgen, groeien onze achter-, achter-, achterkleinkinderen misschien op in een kale wereld. Misschien bestaat hij dan wel niet meer, omdat wij er zo omslachtig mee om springen.

Ik vind dat ik het zelf wel redelijk goed doe op ecologisch vlak. Op de ladder tussen perfect en slecht zou ik mij net boven het midden plaatsen. Er is dus nog ruimte voor verbetering! Ik doe mijn best om alles juist te sorteren en juich dan ook een nieuwe vuilniszak voor plastic toe, zolang er duidelijkheid bestaat over wat in welke vuilniszak moet komen. Ik begrijp niet dat mensen niet willen sorteren, zo moeilijk is dat nu toch niet. Sluikstorters begrijp ik al helemaal niet, dat is gewoon degoutant!

De verwarming zetten we ook pas aan wanneer de temperatuur onder de 18°C gaat overdag en zetten ze ook zo snel mogelijk weer af, wanneer het warmer wordt. Deuren houden we gesloten zodat de warmte binnenblijft, alsook de ramen blijven gesloten wanneer de verwarming aan staat. Wij hebben ons huis zo goed mogelijk proberen isoleren zodat ook daar geen warmte verloren kan gaan, alleen de zolder moet binnenkort nog aangepakt worden. Bij het winkelen proberen we bij de lokale boeren onze inkopen te doen en als het niet mogelijk is, gaan we in de supermarkt op zoek naar de producten afkomstig uit Belgïe of omstreken. Ook proberen we zoveel mogelijk seizoensgebonden voedsel te kopen. Zelf bakken of herbruikbare zakken meenemen naar de winkel om ons inkopen in te doen! De lichten zijn ook altijd uit in huis wanneer we de kamer verlaten! Een nieuwe gsm koop ik niet om volgende maand al een nieuwe te kopen, maar om te gebruiken tot hij kapot is. De afvalhopen worden alsmaar groter door het alsmaar meer kopen wat we niet nodig hebben.

Ik vond een video over onze hebberigheid en vond deze heel erg kloppen. We willen meer en meer, maar verliezen zo de belangrijkste dingen uit het oog. Onze prioriteiten zouden familie, vrienden, gezondheid, gelukkig zijn, een goede omgeving creëren/behouden (milieu),... maar we zijn te egoïstisch en denken alleen onszelf.

Daarnaast vond ik nog een video over alsmaar het nieuwste willen kopen zonder dat het kapot is. Uiteindelijk komt hier de man te weten dat familie/vrienden het belangrijkste zijn. Zolang dat iedereen blijft overconsumeren, gaat de wereld kapot, blijven er bomen gekapt worden. Raar toch dat na al die jaren, we nog altijd ons laten overhalen door de reclame om dingen te kopen, die we niet eens nodig hebben. Ze maken de apparaten ernaar, dat is waar. Ze krijgen al snel een hapering, maar daarvoor moeten we nog geen nieuwe kopen! Wanneer we ons laten verleiden door de reclame, dan komt het oude apparaat, al snel in de vuilnisbak terecht. We doen dan nog niet eens de moeite om het te recycleren of een nieuwe thuis te geven. Zonder dat we het goed en wel beseffen, groeien we alsmaar meer uit elkaar met onze geliefden, familie,... kortom degene die echt belangrijk zijn. We moeten stoppen met overconsumeren.

Hier kan je een video vinden over vleesconsumptie. Als puntje bij paaltje komt is het moeilijk om een dier op te eten dat je kent, waar je een band mee hebt of dat je gewoon gezien hebt. Wetende dat een dier dat kent op je bord ligt, doet ons walgen. Als er een dier op ons bord ligt, dat we niet kennen, eten we het met smaak op. Heel interessant en het zet je aan het denken. Of we op deze manier minder vlees gaan eten, dat weet ik niet. Er zal wel beter bij nagedacht worden. Bij ons thuis wordt er al minder vlees gegeten dan vroeger, dus we zijn op de goede weg. Al denk ik niet dat we het ooit zonder vlees zullen doen.



Dat het beter kan dat merkte ik toen ik de test deed om te zien hoe groot mijn ecologische voetafdruk is. Slikken moest ik toch even doen, wanneer ik het resultaat zag! Zo goed als ik dacht dat ik het deed, zo slecht was de uitkomst. Mijn voetafdruk is 5,82 hectare groot. Dat wil zeggen dat als iedereen zo 'slecht' als mij zou leven, we 3,3 aardbollen nodig zouden hebben... Jammer genoeg hebben we er maar een en daarmee gaan we het moeten doen. Er is dus nog veel werk aan de winkel voor mij, maar blijkbaar voor de gemiddelde mens in ons buurland Nederland ook. De test heb ik gedaan op een Nederlands site en daarop kan je zien dat de gemiddelde Nederlander zijn voetafdruk 6,3 hectare groot is. Ik doe het dus beter dan de gemiddelde Nederlander, al kan ik nog niet juichen, als je weet dat ik nog altijd 2,3 aardbollen teveel opgebruik.


Het is duidelijk, ik/wij heb(ben) nog werk aan de winkel! Al moet ik zeggen dat het niet altijd even gemakkelijk is. Voor het werk kan ik niet anders dan de auto te nemen, omdat ik van hier naar daar moet, met weinig tijd tussen. Ik kan dus niet rekenen op het openbaar vervoer en mijn werk ligt te ver van huis om de fiets te nemen. In mijn vrije tijd wil ik dan wel eens de fiets nemen, maar als het weer dan tegenslaat (koud, regen, veel wind), dan neem ik toch de auto. Het is gemakkelijker en meer comfortabel, maar daarom niet de juiste keuze. Als ik in een appartement bent, neem ik dan ook gemakkelijker de lift wanneer ik naar het vierde verdiep moet. Als het niet zo hoog is als het vierde verdiep neem ik de trap, voor hoger de lift. Ook dat is niet ecologisch. De trap zou veel beter zijn voor het milieu en de fysiek, maar de lift is gemakkelijker. Ik denk in het algemeen dat mijn intenties wel goed zijn, net zoals de meeste mensen, maar dat we gewoon een beetje lui geworden zijn door alle technologische snufjes.


Hoe kunnen we nu duurzamer gaan leven?

Duurzaam leven

Stoppen met geloven dat door de economische groei ons ecologisch probleem wel zal opgelost geraken. Terwijl de economische groei meer de weg tot een oplossing voor het probleem bemoeilijkt. We moeten ons meer focussen op het ecologische aspect en dat lukt niet als jij en ik dit doen, maar als iedereen zijn steentje bijdraagt. Samen staan we sterk!
Wat kunnen we nu effectief doen als kleine mens? De afvalberg verkleinen door niet alles te willen wat er nu weer nieuw in de winkel te koop staat. Als je horloge nog perfect werkt, koop dan geen nieuwe, want je hebt deze niet nodig. Koop dus enkel en alleen iets dat je echt nodig hebt. Gebruik herbruikbare zakken in de winkel in plaats van weer een wegwerpzakje. Ga eens langs in de kringloopwinkels of andere winkels waar ze spullen een nieuw leven geven. Ook als je nog bruikbare spullen hebt die je niet meer nodig hebt, geef ze daar af en maak iemand blij. Sorteren helpt onze afvalberg ook te verkleinen, net zoals glazen flessen kopen in de plaats van plastic flessen. Geen afval op de weg gooien hoort daar ook bij. Neem de fiets of het openbaar vervoer in plaats van de auto of indien de auto echt nodig is, probeer te carpoolen.
Dit alles maakt ook mij bewust dat ik sommige dingen beter kan doen en waar ik op kan letten. Ik weet wat me te doen staat! Ik hoop dat jullie ook je steentje zullen/willen bijdragen aan een betere schonere wereld. Want zeg nu zelf, van al die materiële dingen worden we toch niet gelukkig!


Ecologisch wonen zou nog een heel goed alternatief zijn voor kleiner te gaan wonen. Ik vond hier een artikel over in De Standaard.Het gaat over cohousing, een project dat mij altijd al aansprak. We moeten kleiner gaan wonen, omdat er minder ruimte is. Daar kunnen we nu eenmaal niet omheen. Wat we wel kunnen doen, is er het beste van maken en zo'n cohousingproject is daarvan een goed voorbeeld. Niemand wilt in een klein appartementje zitten met geen buitenruimte, geen sociaal contact en in een cohousingproject moet dat ook niet. Je woont kleiner, maar hebt meer ruimte! Onmogelijk denkt u misschien, maar het is weldegelijk mogelijk. Je persoonlijke ruimte je huis of appartement is kleiner, maar daardoor heb je een gezamelijke grote tuin met veel speelmogelijkheden, ontmoetingsruimtes, een grote wasruimte,.. Noem maar op en het is mogelijk. Wou je altijd al graag een groententuin, maar gaat het niet omdat je wegens het werk er niet altijd tijd voor hebt? Dat is mogelijk, want iedereen helpt. Je kan zoveel meer doen, meer genieten van het leven, meer samen doen, dat cohousing een geweldig project is en wie weet doe ik er ooit wel aan mee!


Groetjes Droima




Bronnen:

Duurzaam leven. Geraadpleegd via https://www.prebes.be/nieuws/2016/01/duurzaam-leven

 Eén. (2011, 7 februari). Basta: de barbecue. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=ilFe5lfKDrQ

 JotTheDotCartoons. (2009, 1 oktober). GREED song. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=YEN7Cd5k_bg

Monkozzz M. (2016, 20 februari). Consumerism. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=v-7v2WGiTe8

Van Wynsberghe E. (2017, 25 april). Oude drukkerij omgevormd tot groots cohousingproject. De Standaard. Geraadpleegd via http://academic.gopress.be

Voetafdruktest. Geraadpleegd via http://voetafdruktest.wnf.nl/