Dag lezer(s)
De lezing van prof. Paul Verhaeghe over de gevolgen van neoliberalisme kan je hier zelf bekijken. Hieronder vind je een idee van hem dat ik ga bespreken.
Identiteit: Kinderen als ondernemer van zichzelf. De eerste vraag is dan: "Wat brengt het op (voor mij)?", waardoor we een grote groep verliezers krijgen, als vanaf de leeftijd van 10 jaar.
Hij vertelt dat kinderen van in het begin worden gezien als kleine ondernemingen. Ze moeten dan vaardigheden, zoals taalvaardigheden, worden aangeleerd om hun weg te kunnen vinden later. Doordat we ze alleen op hun successen laten focussen creëren we twee groepen: winnaars en verliezers. Kinderen vragen dan ook al vaker bij een vraag wat het voor hen opbrengt, want voor wat hoort wat, toch? Het voornaamste scheldwoord op de speelplaats is dan ook 'loser'. Vanaf de leeftijd van 10 jaar zie je al een grote groep verliezers en verliezen doen ze.
Het is een veralgemening en dat zint mij niet. Op deze manier beweer je dat alles al op voorhand is uitgestippeld. Je wordt geboren als een winnaar of bekomt het in de eerste levensjaren, lukt dat niet dan ben je gedoemd als verliezer. Daar ga ik niet mee akkoord! Het is waar, dat als je veel meekrijgt in het begin, dat het je een stapje verder laat staan dan andere kinderen. Voor succes moet je werken, dat krijg je niet mee. Je kan zeggen als je het bedrijf van je vader erft, dat je toch niet hebt moeten werken voor dat succes. Dat klopt, maar dan heb je de voldoening er ook niet van gekregen om het zover te brengen. Wanneer je dat bedrijf dan laat groeien, dan bereik je jouw eigen succes pas.
Dat kinderen altijd zouden vragen wat het voor hen opbrengt, vind ik niet juist. Dit heeft een deel met de opvoeding en de leeftijd te maken. Kinderen hoeven niet voor elk klein taakje dat ze doen, iets in ruil te krijgen. Een kind wordt niet gelukkig van al die materiële zaken die het krijgt. Als je een kind wilt belonen na een taakje gedaan te hebben, dan kan dat door aandacht te geven en liefde. Materiële zaken zijn goed voor even, maar de liefde is het belangrijkste in het leven! Dat is wat ouders deze tijd vergeten. Ze proberen de liefde van hun kind te kopen met duur speelgoed, terwijl ze hun kind veel gelukkiger zouden maken met elke dag 10 minuutjes samen te spelen.
Dat je van de leeftijd van 10 jaar al een verliezer kan zijn, kan ik niet geloven. Je start in het leven kan misschien niet optimaal zijn, maar dat wilt niet zeggen dat je leven gedoemd is om te mislukken. Met een heleboel inzet kom je heel ver! Ik heb eens in een film gezien dat een papa tegen zijn dochter zei dat ze alles kon doen wat ze wou, zolang ze er maar hard genoeg voor werkte en erin geloofde. Dat is iets waar ik meer van overtuigd ben. Om een succes te bekomen, moet je er eerst hard voor werken. Over het gegeven van winnaars en verliezers neem ik dan eerder het standpunt in dat iedereen een winnaar is, wanneer hij/zij gelukkig is!
Groetjes Droima
Bronnen:
Verhaeghe P. (2012, 1 februari). De gevolgen van het neoliberalisme. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=MOr-AVAwDms
Thema's
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Is de mogelijkheid tot euthanasie positief of negatief?
Dag lezer(s) Ik las een artikel in De Morgen over een mama die haar dochter verloor aan zelfmoord. Ze stelt zich hierin toch vragen over d...
-
Dag lezer(s), Vandaag kwam ik een paar video's tegen die ik jullie graag zou tonen. Het gaat over een man die aan een publiek uitlegt...
-
Dag lezer(s) Hieronder vind je het derde idee van prof. Paul Verhaeghe, uit zijn lezing: De gevolgen van neoliberalisme. "Onderwi...
-
Dag lezer(s), Aan de hand van de Post-Kritische Geloofschaal (PKG) ben ik te weten gekomen in welke mate ik al dan niet zou geloven. Hier...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten