 |
| Foto 1. Lijden |
Op zich vind ik het heel normaal dat mensen reageren zoals het gros van de familie heeft gereageerd. Het is logisch toch dat je kwaad bent, verdrietig, verscheurd,... omdat iemand die je dierbaar is, van je is weggerukt. Dat die ene man dan de dader kan vergeven, daar sta ik van versteld. Ik vind het ongelofelijk moedig, dat hij dit heeft gedaan. Hopelijk helpt dit hem in zijn rouwproces. Ikzelf zou dit nooit gekund hebben, als iemand mijn dierbare zou hebben vermoord. Vooral ook omdat hij totaal geen berouw toonde...
De volgende video die ik bekeek gaat over Anne, die terminaal is.Anne heeft te horen gekregen dat haar chemobehandeling is mislukt en heeft hierop de beslissing genomen om geen nieuwe behandeling te starten. Ze wilt 'genieten' van haar laatste maanden. Ze gaat ontzettend goed om met haar lijden. Ze heeft er precies vrede mee genomen en is dankbaar voor wat het leven haar heeft gegeven. Een ontzettend moedige en sterke vrouw vind ik haar! Door haar geloof in God, kan ze er precies beter mee om. Haar ziekte heeft haar veel geleerd over zichzelf en hoe ze moet omgaan met anderen. Alleen het controleverlies, dat ze vreest te hebben op het einde van haar ziekte, maakt haar bang. Ze is zo ontzettend sterk en ik denk dat het komt, omdat ze kracht haalt uit God en haar familie en vrienden.
 | |
| Foto 2. Hoop |
Dit liedje van Regina Spektor is heel mooi om te laten zien dat geloven niet altijd gemakkelijk is. In haar liedje hoor je haar eigenlijk vertellen dat niemand lacht naar God wanneer ze lijden, maar dat God eigenlijk wel grappig kan zijn. Het is een heel innemend liedje en het clipje is ook heel goed gevonden. Ik kreeg er tranen van in mijn ogen... Het laat je nadenken over lijden en God. Het is moeilijk om te geloven in een God, wanneer die je (zoveel) pijn laat voelen. Waarom zou de God, waar je in gelooft, zoiets nu doen. Je kan niet alles op God steken. Als je gelooft, is God er altijd en staat hij je bij in die moeilijke momenten. Wanneer het goed gaat, kan je dan ook zien, dat hij echt wel grappig kan zijn.
Vergeving
 |
| Foto 3. Vergiffenis |
Ik ben redelijk vergevingsgezind ingesteld, maar af en toe is de grens te ver ovegeschreden om te kunnen vergeven.
Groetjes Droima
Bronnen:
Checkpointtv. (6april). Met vallen en opstaan. Geraadpleegd via http://www.checkpointtv.be/v/met-vallen-en-opstaan/
Checkpointtv. (21 september). Anne. Geraadpleegd via http://www.checkpointtv.be/v/anne/
Hoop. Geraadpleegd via http://www.pastoralezorg.be/page/lijden-rouw-en-hoop/
Lijden. Geraadpleegd via https://aliceverheij.wordpress.com/2008/10/15/vraagje/
Ridgway G. (2012, 13 december). The Power of Forgiveness. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=f2_OOaP763k
Spektor R. (2009, 8 oktober). Laughing with. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=-pxRXP3w-sQ
Vergiffenis. Geraadpleegd via https://herboldblog2.wordpress.com/2013/07/08/moet-ik-altijd-vergeven-deel-2/
Mooi en pakkend liedje!!
BeantwoordenVerwijderenVergeven tjah.. waar ligt de grens, wat kan je vergeven en wat niet. Of wie. En voor iedereen ligt die grens inderdaad ergens anders.
In de eerste situatie zou ik niet kunnen vergeven. Anderzijds, denk ik ook niet dat kwaadheid uiten echt gaat helpen in het verwerkingsproces. Die moment zelf misschien, maar daarna?
Ik vind het dubbel om te zeggen dat je geen behandeling meer wilt. Ergens is het moedig en verstaanbaar. Anderzijds geef je anderen het gevoel dat je opgeeft, sommige zullen het egoïstisch vinden. k denk dat ik wat tussen de twee bengel. De ene moment het ene en de andere het andere ^^
Zowiezo lijkt mij dit allesbehalve een gemakkelijke beslissing. Zo ook voor de nabestaanden.
Het belangrijkste geloof dat er is -in mijn ogen dan- is geloven in jezelf. Er vertrouwen in hebben dat wat er ook gebeurd, het komt goed, alles komt altijd goed ;)
Kwaadheid uiten zal misschien niet helpen in het verwerkingsproces, maar het kan wel eens opluchten. Dat alleen al zal veel doen denk ik.
VerwijderenHet is natuurlijk dubbel bij het verhaal van Anne. Voor de familie moet het hard zijn om hun neer te leggen bij haar beslissing om niet meer te vechten, maar het blijft haar lichaam. Ik zou het er zelf ook moeilijk mee hebben hoor, maar als er goed is over gebabbeld... Het blijft haar beslissing, al is dit niet makkelijk. Ik vind het niet alleen moedig van haar, maar ook van haar familie en vrienden, omdat zij waarvan hun mening niet strookt met haar beslissing, er toch zijn voor haar.
Het leven is niet gemakkelijk, maar zoals je zegt met het geloof en het vertrouwen dat alles goed komt, komen we er wel! :-)
ik geloof er wel in dat kwaadheid een deel van het verwerkingsproces is. Het is en zal altijd een moeilijk onderwerp blijven. In mijn ogen heeft het ook geen zin om jaren ongelukkig verder te vechten. Dan zou ik liever hebben dat die persoon een zware beslissing neemt maar wel gelukkig kan gaan.
BeantwoordenVerwijderenTenslotte is de wetgeving daar ook wel vrij streng in en gaan ze dat niet zomaar toestaan als ze het geen uitzichtloze situatie vinden. Of daar wil ik toch in geloven ;)
Onze wetgeving is daarvoor in de meeste gevallen goed. Het is super dat de mensen in een voor de wet ook uitzichtloze situatie zitten, er voor kunnen kiezen om afscheid te kunnen nemen van de wereld. Langs de andere kant vind ik dat in sommige gevallen het ook mogelijk moet zijn als iemand moegestreden is, maar voor de wet het nog niet uizichtsloos is. Laat er een psycholoog bijkomen of iets zodat het duidelijk is dat die persoon echt zeker is van zijn zaak, want ongelukkig leven is geen leven... Iedereen moet die beslissing zelf kunnen nemen, met ondersteuning wel te verstaan. Ik probeer er in te geloven, dat de meeste mensen met steun toch het leuke in het leven kunnen zien en niet voor zo'n uitweg kiezen.
VerwijderenGroetjes Droima